«حجت الله سیفی» کارگردان و فیلمنامه نویس پیشکسوت ژانر کودک و نوجوان در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد از انفعال مدیریتی در زمینه ساخت آثار سینمایی ژانر کودک و نوجوان سینما اظهار داشت: مشکل عمده ما این است که همه‌چیز در حد شعار باقی می‌ماند. مثلاً می‌گوییم دوست داریم جامعه جوان شود، خب طبیعی است این جوان ابتدا کودک و سپس نوجوان خواهد بود. اما وقتی راجع به آن صحبت می‌کنیم، واقعیت این است که هیچ زیرساختی برای تولید آثار مرتبط با نوجوان، کودک یا نسل جوان در جامعه نداریم. همه‌اش می‌گویند کمک می‌کنیم، حمایت می‌کنیم، اما این‌ها فقط شعار است.

او ادامه داد: ما هیچ‌وقت مدیری نداشتیم که واقعاً درک کرده باشد که دورانی خودش کودک بوده، یا الان خودش فرزند نوجوان و کودک دارد، یا حداقل دغدغه تربیت فرهنگی بچه‌های جامعه را داشته باشد. بیشتر مدیران هم نیازهای فرهنگی کودکان خودشان را از راه های مختلفی تامین می کنند و به فکر کودکان جامعه نیستند.

وی تاکید کرد: ما مسئولانی نداریم که فکر کنند باید چند نهاد کنار هم بنشینند و هم‌پیمان شوند تا برای کودکان و نوجوانان، موقعیت‌های فرهنگی و تربیتی با ابزار سینما فراهم شود. نبود همین همکاری بین نهادها شبیه بقیه مشکلات زیرساختی جامعه ماست. نتیجه این می‌شود که یک بیماری وارد بدن جامعه شود و همه‌چیز را درگیر کند.

کارگردان فیلم سینمایی «سفر پر ماجرا» با انتقاد از مدیران نهادهای فرهنگی کشور بیان کرد: واقعیت این است که همه این‌ها دروغ می‌گویند. حتی دوستان خود من که در این نهادها هستند، بارها گفته ام کذابند. ما با صداقت کار داریم، اما آن‌ها فقط برای خودشان و رفیق‌بازی کمک می‌کنند. یک فیلم در کانون پرورش فکری ساخته می‌شود و بلافاصله ۵ نهاد دیگر روی آن مانور می‌دهند: تلویزیون، آموزش‌وپرورش، فارابی و ... همه دست‌به‌دست هم می‌دهند که یک کار دولتی نمود پیدا کند.

وی افزود: این در حالی است که ما داستان جذاب برای نسل جدید کم نداریم. حتی در سینمای بزرگسال هم مشکل فیلم‌نامه نداریم. برعکس چیزی که می‌گویند، این دروغ است. مشکل اصلی ما «چگونه فکر کردن» است، نه فقدان ایده یا داستان. مسئله این است که چه فیلمی باید ساخته شود. نهادهای دولتی یک مدل فیلم می‌خواهند، نهادهای خصوصی مدل دیگر، و یک گروه هم هستند که فقط به آزادی بیان و جایزه گرفتن در جشنواره‌ها فکر می‌کنند. مشکل ما تفکر است.

سیفی با بیان این مطلب که جامعه ما به اقتدار فرهنگی نیاز دارد، همان‌طور که به اقتدار نظامی نیاز دارد؛ اظهار داشت: هرچند اقتدار نظامی هم تحت تأثیر سیاست‌مدارانی قرار گرفته که اهمیت امنیت را جدی نمی‌گیرند، اما به‌هرحال در آن حوزه هنوز اقتداری وجود دارد. ما دقیقاً به همان میزان به اقتدار فرهنگی نیاز داریم. در این میان فیلم‌های کودک وجود دارند، اما آن‌چه نداریم، چارچوب فکری و اقتدار فرهنگی برای سامان‌دهی و هدایت این جریان است.

کارگردان فیلم سینمایی «بچه های جسور» با گلایه از رویکرد ناعادلانه حمایتی دولت از سینماگران تصریح نمود: من چرا دیگر فیلم نمیسازم! چون هیچ نهادی از آن حمایت نکرد. تلویزیون گفت به خارج ندید، بعد هم تیزر فیلم من را ساعت ۱۱ یا ۱۲ شب پخش می‌کند. خب چرا؟ می‌گویند چون پولی هم که نداده بودی. وقتی می‌پرسم چرا آن تیزر را ۲۰۰۰ بار برای فیلم‌های خودتان پخش می‌کنید، می‌گویند چون مال خودمان است. خب، من دیوانه نیستم که دوباره بیایم فیلم نوجوان بسازم.

وی تاکید کرد: آموزش‌وپرورش باید دردمند باشد. کسی که واقعاً دردمند است، وقتی به دعا می‌رسد یعنی از همه‌جا بریده. اما نهادهای فرهنگی ما مثل آموزش‌وپرورش دردمند نیستند. اصلاً دغدغه ندارند که برای بچه‌ها کاری کنند. برای همین هم فیلم‌های رقص و آواز کودک و نوجوان رواج پیدا کرده، چون می‌گویند بچه‌ها سرگرم می‌شوند.

«حجت الله سیفی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: وزیر آموزش‌وپرورش اصلاً سینما را درک نمی‌کند، دردمند نیست. نمی‌فهمد وقتی بر مسند وزارت می‌نشیند، معاونان و مدیرکل‌هایی دارد که هرکدام باید کار خودشان را درست انجام دهند. نمی‌تواند بگوید نه، من این کار را نمی‌کنم. یادم می‌آید زمان جنگ، به یک شهردار گفتند چرا زباله‌های شهر جمع نمی‌شود؟ جواب داد: ما درگیر جنگیم. خب مرد حسابی! درگیر جنگ بودن چه ربطی دارد؟ آن عده‌ای که در جبهه هستند کار خودشان را می‌کنند، تو هم کار خودت را بکن. نمی‌شود که به بهانه جنگ، آلودگی و بی‌نظمی را هم در شهر رواج دهی. هر کسی باید کار خودش را بلد باشد.